Het WK 2014 is voor mij een vrij complexe tijd. Ik heb namelijk jarenlang in Portugal geleefd, woon nu in Duitsland en heb de Nederlandse nationaliteit. Dat ik nog voluit voor Oranje ga, bleek afgelopen woensdag. Al heb ik Nederland eind 2000 verlaten, als het team van Van Gaal scoort, scoor ik ook.
Maar door het langdurige verblijf in het buitenland heb ik ook een warm hart gekregen voor Portugal en Duitsland. Zo lang ze tijdens het WK niet tegen Nederland spelen, hoop ik op een overwinning voor de Portugezen of de Duitsers. Lastig, want vanavond moeten ze tegen elkaar. En toch heb ik stiekem een voorkeur… want puur om het sentiment dat een overwinning in dat land teweeg brengt, hoop ik op winst voor Portugal.
Toeterende auto’s, mensen die de straat op gaan en zwaaiende vlaggen, dat en nog veel meer kun je in Portugal verwachten als de Portugezen winnen. Hier in de Duitse grensstreek waar ik ben gevestigd, gaat het er een stukje kalmer aan toe. Tijdens het EK 2008 woonde ik in het provinciestadje Goch, maar zelfs bij het behalen van de finale door het Duitse team bleef het er vrij rustig. Alleen vanuit het centrum klonk buiten gejuich bij een doelpunt, maar in mijn woonwijk was het bijna stil. Na het winnen van de halve finale klonk een beetje getoeter en dat was het. En ook twee jaar later tijdens het bereiken van de halve finales bleef het bij de benodigde overwinningen rustig, op een paar kinderen na die zich uitleefden op vuvuzela’s. Maar goed, toen woonde ik in een klein dorpje. Het enige duidelijke Duitse voetbalsentiment dat ik heb gezien, was bij mijn overbuurman in 2012. Zijn garagedeur was versierd met de Duitse vlag, maar tijdens de rust in de halve finale, kwam hij boos naar buiten, rukte de vlag er vanaf en stampte weer naar binnen. Het Mannschaft presteerde in zijn ogen te slecht.
Nee, neem dan Portugal. Ook daar woonde ik in een klein dorpje. Maar ook in een woning die veel gehoriger was dan mijn thuis in Duitsland. Al tijdens de wedstrijd kon ik meegenieten van elke overtreding, foute beslissing van de scheidsrechter, doelpunt en bijna-doelpunt, doordat mijn buurman luid mee juichte, kermde, jammerde en soms zelfs bijna huilde. Werd er gewonnen dan barstten de emoties niet alleen naast mij compleet los , maar ook buiten werd iedereen gek van blijdschap. Dus ja daarom ben ik voor Portugal, maar let wel, als ze zo flauw gaan doen tegen de Duitsers als tegen ons tijdens het WK in 2006 dan ben ik direct voor Duitsland!